آنکه مرا شکست
کسی نبود
جز خودم
احساس باور ِ خوبی هایم
با هم
من شکستم
بی صدا
عشق و محبت
چهار چوکاتی است
خالی و بی تصویر
سیاه ِ ترس آور
پا گذاشتم
آه
چه دنیایی بود
دیوهای دروغ
فرشته های راستی را
با هزار بهانه
درد می دادند.
------
امینه ابهر