نه خطی ِ نه خبری

نه احوالی می پرسی از من

پر شد مگر جای من ؟

گوشه قلبت ِ آرامگاه من ؟

کی پر نمود ؟

آن خانه? ِ پناه از تنهای های مرا

گوشه? فریاد شادی های مرا

چه کسی مجنون تر از من ؟

چه شد آن همه عشق ؟

تکان های نرم و آرام فاصله ها

عشقم را زدود ِ از قلبت

یادت است ؟

زیر باران ِ پشت بام

روی جاده

حتا

زیر دام

قلبهای ما می طپید

برای هم

تنها ِ فارغ از دنیا

می شدیم

با هم

امینه ابهر