دنیای طفلانه ما

هیچ خزانی نداشت

لبهای ما پر از خنده

دلهای ما شاد

فقط یاد داشتیم دوست داشتن را

خالی از کینه و کدورت

قهر های ما کوتاه بود

تا کوچه «بیا آشتی»

غصه های ما سبک

محو می شد با یک لبخند

درد ها و زخم ها

جور می شد ند با یک ماچ مادر

آه !!!

زنده گی ِ چه کرد با ما؟

همه چیز شده عمیق و سنگین

قهر ها و غصه ها ِ زخم ها و کدورت ها

دوست داشتن ها

شده ِ دروغ و یک شبه

بوسه ها

شده ِ تجارتی و درد دهنده

اما

در دل من آن طفل پنهان است هنوز
----------------
امینه ابهر